HER ŞEY FARKINDALIKLA BAŞLAR!

                                                                             Yaşadığınız her anın içinde kaç kez hayat amacınızın ne olduğunu sordunuz kendinize? Neden yaşıyoruz? Kendimizi keşfetmeye başlayıp bir yandan da benliğimizi oluşturmaya çalışırken her yaş durumumuzda hangi hedefler uğruna mutluluğumuzu yok saydık ve unuttuk kendimizi. Peki hayat aslında çok basit ise ve amacımız sadece MUTLU OLMAK ise neleri kaçırdık? Başarılı olmak uğruna ailemizi ve sevdiklerimizi nasıl erteledik? Kendimizi ve isteklerimizi yok sayarak neleri, almak istediklerimiz uğruna harcadık? Ruhumuz bize sürekli hatırlatmalar yaparken, doğru yolu göstermeye çalışırken Egomuzun peşinden gitmek nelere mal oldu? Hayatın basitliği, sadeliği içinde tüm hayallerimize sadece Ruhumuzun bize yol göstermesine izin verdiğimizde ulaşabileceğimizi biliyor musunuz? Yaşadığımız evrenin bolluğunu, bereketini ve aslında zannedildiği gibi kaynaklarımızın sınırlı olmadığını, sınırlı olanın sadece zihnimiz oldu

Bugün Anneler Günü. Muhteşem bir günde harika duygularla uyandım. 2009'da ilk bebeğimi doğduktan 23 saat sonra kaybettiğim günden beri - iki sene sonra da ikinci bebeğimle aynı deneyimi tekrar yaşadım- her anneler günü duygularımı ne kadar yönetmeye çalışsam da becerebildiğimi pek söyleyemem. Fiziksel olarak yalnız olsam da olmasam da  yalnız, çaresiz ve kurban gibi hisstemekten  kendimi alamıyordum. Peki ne oldu da bu sefer farklı hissediyorum, nasıl bu durum değişti? Anne olmanın ve anne gibi hissetmenin doğurduğumuz çocuklara hissettiğimiz duygulardan ibaret olmadığını sanırım son on aydır yaşadığım bazı deneyimlerle çok net hissediyorum. Etrafımda ilgilendiğim vakit geçirdiğim çocukları daha farklı görüyorum. Çünkü gerçek ve kalpten ilişki kurmaya başladım. Gördüğüm her çocukta kaybettiklerimi görmeyi bıraktım. Anneliğin kan bağı ile sınırlı olmadığını anladım. Onların gözlerinin içine baktığımızda koşulsuz sevgiyi kalbimizin derinlklerinde hissettiğimiz sürece sanırım an

Yaşamımızı istediğimiz yönde değiştirmek, değiştirdiğimiz istikamette yol almak, bunların sonucunda da kendimizi ve yaşamımızı dönüştürmek kimseye değil sadece bize bağlı. Bazen nereden başlayacağımızı, nasıl ilerleyeceğimizi ve sonunda bizi nelerin beklediğini bilmeyebiliriz. Olduğumuz yerde durduğumuzu vakit kaybettiğimizi düşünebiliriz. Aslında bugünkü bilgimizle zamanın sadece ileri gittiği gibi biz de her zaman yaşamımızda, biz istediğimiz sürece ileriye gideriz, bizi tek durduran korkularımız ve deneyimler sonrasında cesaretimizi kıran olumsuz inançlarımızdır. Oysaki bugün okuduğum bir yazıda, bir bebek yürümeyi öğrenmeden önce en az 200 kere düşüyormuş, düşünsenize bu düşmelerden sonra yürümeye çalışmaktan vazgeçsek neler olurdu? Bir iki kez yapamadığımız ya da hatalı yaptığımız nelerden vazgeçtik bugüne kadar, sevmekten, güvenmekten, paylaşmaktan, yeniden, risk almaktan. Bebekliğimizdeki gibi düşe kalka öğrendiğimiz yürüme eylemi gibi her konuda  hataya, eksik yapmaya ke

Son zamanlarda filmlerde seyrettiğimiz,  kitaplarda okuduğumuz ve daha birçok yerde karşımıza çıkan "Önce kendini sevmelisin" sözü. Peki gerçekten kendini sevmek nedir? Kendimizi sevmenin bu kadar önemli olduğunu fark ettiğimiz halde neden bu eksikliğimizi dışarılarda aramaya devam ediyoruz? Bildiğimiz bilmediğimiz birçok filozoftan psikoloğa kadar o kadar çok insan aslında biz insanoğlu için kabul görmenin ve takdir edilmenin, sevilmenin önemini vurgulamışki, ancak bunun yollarının ne çok başarılı olmak,  ne çok verici olmak, ne kendini adamak, ne de çok paraya sahip olmak olmadığını çoğu kimse onlara rağmen fark edememiş. Bir ömrü bunlar uğruna harcayarak hayati boyunca yakalamayı beklediği mutluluğun ve sevilmenin peşinde  insanoğlu koşmuş durmuş.  Peki siz aşağıdakilerden hangisini ya da hangilerini yapıyorsunuz? Kendi ihtiyaçlarınızın önünde çocuklarınızın istekleri varsa seçiminizi hangisinden yana kullanıyorsunuz? Ödemeleriniz olduğunu bile bile kimi mutlu etme

Kim olursak, hangi yaşta olursak ve nerede olursak olalım bizim için isteklerimizi sınırsız bir şekilde yapabilecek potansiyele sahip bir güç ile her gün iç içe yaşadığımızı biliyor musunuz? Böyle bir gücümüz varken peki ne oluyor da bu kadar mutsuzluk ve hayalkırıklığı yaşıyoruz, neden tam olarak kullanamıyoruz? İçinde rengarenk çiçeklerin olduğu bir bahçe düşünün, aklınıza gelebilecek tüm sevdiğiniz istediğiniz türde çiçekler bu bahçede olsun. Fakat siz bu bahçeye doğru şekilde bakmadığınızda yabani otlar, bitkiler tüm bahçeyi sarar ve çiçekleriniz istediğiniz gibi büyüyemez hatta siz farkında bile olmadan birileri bahçenizi kendi istediği şekilde kullanabilir. İşte doğduğumuz günden beri bize öğretilenler, toplumsal yargılar, okullarda öğrendiklerimizle, benliğimize yapılan sınırlamalar bahçemizde yabani otların büyümesine neden oluyor. Kimi insanlar çok büyük işlere imza atarken, kimileri kendilerini inanılmaz derecede değersiz ve başarısız hissediyorlar.   Aslında düşündü