Sevginizi Büyütün
Bugün Anneler Günü. Muhteşem bir günde harika duygularla uyandım. 2009'da ilk bebeğimi doğduktan 23 saat sonra kaybettiğim günden beri - iki sene sonra da ikinci bebeğimle aynı deneyimi tekrar yaşadım- her anneler günü duygularımı ne kadar yönetmeye çalışsam da becerebildiğimi pek söyleyemem. Fiziksel olarak yalnız olsam da olmasam da yalnız, çaresiz ve kurban gibi hisstemekten kendimi alamıyordum.
Peki ne oldu da bu sefer farklı hissediyorum, nasıl bu durum değişti?
Anne olmanın ve anne gibi hissetmenin doğurduğumuz çocuklara hissettiğimiz duygulardan ibaret olmadığını sanırım son on aydır yaşadığım bazı deneyimlerle çok net hissediyorum. Etrafımda ilgilendiğim vakit geçirdiğim çocukları daha farklı görüyorum. Çünkü gerçek ve kalpten ilişki kurmaya başladım. Gördüğüm her çocukta kaybettiklerimi görmeyi bıraktım. Anneliğin kan bağı ile sınırlı olmadığını anladım.
Onların gözlerinin içine baktığımızda koşulsuz sevgiyi kalbimizin derinlklerinde hissettiğimiz sürece sanırım anneyiz.
Hayatın içinde sayısız yaşanan deneyimler var. Çeşitli nedenlerle evlatlarından ayrı kalan her annenin fark etmesi gereken en önemli duygu, gerçek ayrılık iki tarafında kalpleri ayrı düştüğünde olur.
Anneler evlatlarını koşulsuz sevdiklerinden fiziksel ayırılık nedeni, ölüm de, mekan da, zaman da olsa kalplerin arasına giremez.
Annelerini kaybeden evlatlar, evlatlarını kaybeden anneler yaşadığınız ayrılık gerçek değil. Buna izin vermeyin . Kalbinizdeki sevgi sizi ve herkesi mutlu etmeye yeter. sadece sevin ve sevginizi daha da büyütmeye odaklanın. Bu sevgiyi burada fiziksel olarak dokunabildiğiniz çoçuklara ve annelere vermek için adım atın. Çünkü bazen umudunu kaybeden bir kalbe dokunmanın ve koşulsuz sevmenin deneyimidir annelik.
Önce kendi annemin sonra da kalbinde anne olduğunu hisseden tüm annelerimizin anneler gününü kutluyorum.
Tüm güzellikler onların olsun ve annelerimizin ışıkları yolumuzu aydınlatsın.
Peki ne oldu da bu sefer farklı hissediyorum, nasıl bu durum değişti?
Anne olmanın ve anne gibi hissetmenin doğurduğumuz çocuklara hissettiğimiz duygulardan ibaret olmadığını sanırım son on aydır yaşadığım bazı deneyimlerle çok net hissediyorum. Etrafımda ilgilendiğim vakit geçirdiğim çocukları daha farklı görüyorum. Çünkü gerçek ve kalpten ilişki kurmaya başladım. Gördüğüm her çocukta kaybettiklerimi görmeyi bıraktım. Anneliğin kan bağı ile sınırlı olmadığını anladım.
Onların gözlerinin içine baktığımızda koşulsuz sevgiyi kalbimizin derinlklerinde hissettiğimiz sürece sanırım anneyiz.
Hayatın içinde sayısız yaşanan deneyimler var. Çeşitli nedenlerle evlatlarından ayrı kalan her annenin fark etmesi gereken en önemli duygu, gerçek ayrılık iki tarafında kalpleri ayrı düştüğünde olur.
Anneler evlatlarını koşulsuz sevdiklerinden fiziksel ayırılık nedeni, ölüm de, mekan da, zaman da olsa kalplerin arasına giremez.
Annelerini kaybeden evlatlar, evlatlarını kaybeden anneler yaşadığınız ayrılık gerçek değil. Buna izin vermeyin . Kalbinizdeki sevgi sizi ve herkesi mutlu etmeye yeter. sadece sevin ve sevginizi daha da büyütmeye odaklanın. Bu sevgiyi burada fiziksel olarak dokunabildiğiniz çoçuklara ve annelere vermek için adım atın. Çünkü bazen umudunu kaybeden bir kalbe dokunmanın ve koşulsuz sevmenin deneyimidir annelik.
Önce kendi annemin sonra da kalbinde anne olduğunu hisseden tüm annelerimizin anneler gününü kutluyorum.
Tüm güzellikler onların olsun ve annelerimizin ışıkları yolumuzu aydınlatsın.
Yorumlar
Yorum Gönder