HER ŞEY FARKINDALIKLA BAŞLAR!

En çok yalnız olmaktan yalnız kalmaktan korkardım küçükken.   Şanslıydım ki kardeşlerim vardı ve çocukluğum yalnız geçmemişti. Zaman geçti, büyüdüm, sinsi yalnızlık korkusu da benimle büyüdü büyüdü. Hayatın bir yerinde geriye dönüp baktığında çığ olmuştu korkum. Ne yaşıyorsam yaşayım hep yalnızdım. Öyle ki önceleri sadece duygular aynıydı, olaylar farklı, öyle ki en sonunda olaylar bile birbirinin aynıydı. Tüm bunlar bana bir şey anlatıyor olmalıydı ama ne? Üç sene içinde iki kez hamile kalmıştım ve aynı şekilde yalnızdım. Tüm olayları düşünürken sırrı arıyordum. İşte   “sır” buydu, korkularını farkketmek, farkkettiğin yerde bırakmak. Daha önce sık sık kullandığım “Korktuğum başıma geldi “ sözünü hayatımdan çıkarmaya karar verdim, başıma gelecekleri önceden hissetmek değildi bu,   korktuğum için başına geliyordu hepsi. Sonra diğer korkularımı düşündüm. Gerçekten hepsini deneyimliyordum. Yaşadığım tüm olaylar korkularımdan ibaretti. Artık plan yapmaya başlayacakt...

Konuşmak istediğinde boğazıma bir yumruk takılıyor ve gözlerimden tane tane damlalar dökülüyor. Kendime acıdığımı fark edince toparlanıyorum gözyaşlarımı silip yazmaya karar veriyorum. Benimle geçirdiğin altı ay için sana çok teşekkür ederim. Bazen mide bulantıları ile bazen baş ağrıları bazen ise verdiğin enerji   ile güne seni hissederek başlamak hep beni heyecanlandırdı . İki haftadır yoksun biraz yalnız biraz kırgın biraz da üzgünüm. İnanıyorum ki senin görevin bu kadardı. Şimdi ayağa kalkıp yaşama dönme zamanı. Bu duyguları yaşayan dünya üzerinde bir süre hamile anne vardır biliyorum, belki onlardan bazıları da benim gibi ikinci kez altı aylık bebeklerini doğurup kucaklarına aldıktan sonra minik bebekleri ile vedalaştılar. Yaşadığım tüm korkular, kızgınlıklar, öfke, hayal kırıklığı daha sayamadığım tüm duygular başkaları tarafından da yaşandı. Şimdi farklılaşma zamanı! Bebeğim Sera, Kısacık anneliğimde, Seni kollarımın arasında tutmak, senin incecik sesini duyma...