HER ŞEY FARKINDALIKLA BAŞLAR!

Güç, günümüzün en çok yanlış anlanan kavramlarından biri olduğunu düşünüyorum. Çünkü fiziksel ya da dışsal bir kavram değildir aslında; asıl kaynak, içimizde saklıdır. İçsel güç, zorluklarla başa çıkma, değişime ayak uydurma ve hayata yön verme yeteneğimizi belirler. Çoğu zaman güç, cesaret ve sabırla el ele yürür. Hayatın zorlukları karşısında güçlü kalmak, yaralarımızı onarmak ve yeniden ayağa kalkmakla mümkündür. İçsel gücümüzü fark ettiğimizde, sınırlarımızı aşma ve potansiyelimizi ortaya çıkarma gücüne sahip oluruz. Ancak bu süreç, korkularımızla yüzleşmek ve kendimize olan inancımızı pekiştirmekle başlar. Güç, sadece başkalarını etkilemek değil, aynı zamanda kendi değerlerimize sahip çıkmak ve içsel huzuru bulmaktır. Dışsal başarılar geçici olsa da, içsel güç kalıcıdır. Bu güç, sevgi, şefkat ve özgüvenle beslenir. Kendimizi tanımak, ne istediğimizi bilmek ve bu doğrultuda ilerlemek, gerçek gücümüzü açığa çıkarır. Hayat, zaman zaman bizi zorlayabilir; ancak içimizdeki güç, her f...

  Ego ve Korkular Ego, kimliğimizin bir parçası olarak kendimizi koruma mekanizmasıdır. Ancak çoğu zaman, ego bizi korkularımızla besler ve sınırlı bir gerçeklik algısına hapseder. Geçmiş deneyimlerin yükleri, bilinçaltımıza yerleşen korkularla birleşerek, yaşam yolculuğumuzda bizi engelleyebilir. Ego, eleştirilmekten, başarısız olmaktan veya sevilmemekten korkar; bu nedenle, gerçek benliğimizi maskelemek için bir savunma duvarı örer. Oysa korkularımızın kaynağını anlamak, bu döngüyü kırmanın ilk adımıdır. Her korkunun ardında çözülmeyi bekleyen bir deneyim, öğrenilmesi gereken bir ders yatar. Kendimize dürüst olduğumuzda ve korkularımızla yüzleştiğimizde, içimizdeki sınırsız potansiyeli fark edebiliriz. Ego, kendi gücünü kaybetmekten korksa da, bu süreç onun bizi daha iyi bir versiyonumuza dönüştürmesine yardımcı olur. Ego ve korkuların ötesine geçtiğimizde, içsel huzura ve özgürlüğe ulaşabiliriz. Kendimizi yargılamayı bırakıp şefkat göstermeyi seçtiğimizde, ego bizim düşmanımız d...

Sevgi, hayatımızın en temel duygularından biridir. Kendimize, başkalarına ve hayata duyduğumuz sevgi, içsel bir dönüşümün en güçlü katalizörlerinden biridir. Tıpkı diğer her duygu gibi, sevgi de beslendikçe büyür. Kendimizi sevmeyi öğrenmek, hayatımızdaki tüm ilişkileri dönüştürmemize olanak tanır. Çoğumuz, geçmiş deneyimlerimizden ötürü kendimizi eleştirir ve yargılarız. İçimizdeki o küçük çocuğu unutur, hatalarımız için kendimizi cezalandırırız. Oysa kendimizi sevmek, bu içsel çocuğu kucaklamakla başlar. Kendimize şefkat göstermek, hatalarımızdan ders çıkarmak ve kendimizi affetmek, içsel bir huzurun kapılarını açar. Sevgi, sadece kendimize değil, başkalarına karşı da beslediğimiz bir duygudur. Sevgi dolu ilişkiler kurmak, hayatımıza anlam katar ve mutluluğumuzu çoğaltır. Empati kurmak, dinlemek, anlamak ve koşulsuz sevmek, sağlıklı ilişkilerin temel taşlarıdır. Sonuç olarak, sevgi, hayatımızın her alanına dokunan sihirli bir değnek gibidir. Kendimizi ve başkalarını sevmek, hayatımız...

   Değişimin önünde en önemli engelimiz dirençlerimiz egomuz ve alışkanlıklarımızdır. Alışkanlıkları değiştirebilmek için küçük hedeflerle başlayıp, yavaş yavaş ilerleyip, kendimizi takdir etmemiz önemlidir.  Bizler bu takdiri dışarıdan almaya alışmışız, çünkü  çoğumuz dış motivasyonlasyonla yetiştirildiğimizden, yaş olarak ne kadar büyüsek de içimizde küçük bir çocuk vardır.  Bu yüzden hatalar yapar,  kendimize kızar, suçlarız.  Bazılarımız da bu seviyeye gelmeden sadece şikayet eder. Böylesi kolaydır. Ego için gereklidir.  Zorluklarla baş edebilme becerisi olanlar ise aramızdan sıyrılır ve ilerler. Özetle; Birinci seviyede şikayet eden, ikincisinde kendisini suçlayan ve kızan, üçüncü seviyede ise öğrenen, cesaret eden, değişime izin veren olabiliriz. Bir seviyeden bir başka seviye ye çıkabilmek için kendimizle konuşmamız, desteklememiz, olumlamalar yapmamız önemlidir. Günün Olumlaması:  Değişikliklerle birlikte kolayca akıyorum. Hayatım YÜK...